ارزیابی کاربرد تلفیقی کود زیستی، شیمیایی فسفره و ریزمغذی بر عملکرد دانه و پروتئین جو (Hordeum vulgare L.)

امروزه در کشاورزی پایدار علاوه بر کمیت تولید به کیفیت، ثبات و پایداری در تولید محصول نیز توجه خاص می‎شود. این تحقیق بر اساس آزمایش کرت خرد شده در قالب طرح بلوک‎های کامل تصادفی با سه تکرار در سال 96-95 در منطقه رامهرمز اجرا گردید. سطوح کودهای زیستی و شیمیایی فسفر در چهار سطح (عدم کاربرد کود فسفر، کود زیستی فسفر، کود زیستی فسفر+150 کیلوگرم در هکتار کود سوپرفسفات‎تریپل و 200 کیلوگرم در هکتار کود سوپرفسفات‎تریپل) به­عنوان کرت‎های اصلی و محلول‎پاشی عناصر ریزمغذی (روی، آهن و منگنز) در سه سطح (عدم محلول‎پاشی، محلول‎پاشی دو در هزار، محلول‎پاشی چهار در هزار) به عنوان کرت‎های فرعی در نظر گرفته شدند. نتایج نشان داد اثر متقابل کود شیمیایی و زیستی×محلول‎پاشی عناصر ریزمغذی بر عملکرد دانه، اجزای عملکرد، ارتفاع بوته، طول سنبله، درصد و عملکرد پروتئین معنی‎دار بود. مقایسه میانگین­ها نشان داد که تیمار کود زیستی فسفر+150کیلوگرم سوپرفسفات‎تریپل حداکثر تعداد سنبله در مترمربع، تعداد دانه در سنبله، وزن هزار دانه، شاخص برداشت، درصد پروتئین، عملکرد پروتئین، ارتفاع بوته و طول سنبله را به خود اختصاص داد. بیشترین عملکرد دانه از تیمار کود زیستی فسفر + 150 کیلوگرم در هکتار کودسوپرفسفات‎تریپل و محلول‎پاشی عناصر میکرو در غلظت چهار در هزار و کمترین مقدار از تیمار شاهد (عدم‎کاربرد کود) به­دست آمد. در مجموع، جهت کاهش مصرف کودهای شیمیایی و هزینه تولید، تیمار کود زیستی فسفر + 150 کیلوگرم سوپرفسفات تریپل به همراه محلول‎پاشی عناصر کم مصرف با غلظت چهار در هزار می­تواند در شرایط منطقه تحت آزمایش مورد توجه باشد.